Introductie

Er is een zeer grote verscheidenheid aan halo's die in de lucht en op de grond kunnen voorkomen. Sommige hiervan zijn zeer algemeen, andere zijn zo zeldzaam dat je je hele leven erop zou kunnen wachten zonder de halo te zien. Afhankelijk van het type halo is fotografie hiervan gemakkelijk of juist erg moeilijk. Maar het moeilijkste is ervoor te zorgen dat je op de juiste plaats op het juiste tijdstip bent, met de camera in de hand, wanneer een halo verschijnt.

Maanhalo's zijn vaak mooi om te fotograferen omdat de langere tijdopname de wolken iets laat bewegen, dus er is minder detail in te zien. Dit maakt de halo's wat duidelijker.

Benodigdheden

Gebruik een spiegelreflexcamera, zodat je een groot aantal typen lenzen kunt gebruiken en zelf enigszins de belichting kunt regelen. Automatische camera's gaan vaak de mist in met lichtmeten op halo's, vooral als deze zich bij de zon of maan bevinden. Afhankelijk van het soort halo heb je een lens nodig die kan variëren van een fisheye-lens tot een telelens. De minimale fotografieuitrusting bevat:

• spiegelreflex camera
• fisheye lens
• 20mm lens
• 28mm lens
• 28-80mm zoomlens
• 80-200mm zoomlens
• statief
• draadontspanner
• belichtingsmeter

Probeer altijd de zon met een voorwerp af te schermen om interne reflecties binnen de lens te voorkomen.

De lichtmeter in de camera zelf voldoet meestal, maar bedenk dat de naald van de belichtingsmeter waarschijnlijk niet zichtbaar is als je een fisheye-lens gebruikt, die een rond beeldveld geeft in het midden van de zoeker. Een aparte belichtingsmeter die geijkt is is daarom zeer nuttig.

De draadontspanner en het statief zijn vooral nuttig (en vereist!) als je halo's 's nachts fotografeert, bij de maan. De volle of dikke maan is net als de zon eveneens in staat om fraaie haloverschijnselen te produceren, en foto's van maanhalo's kunnen heel stemmig zijn, omdat de sterren vaak ook te zien zijn, en de wolken wegens de tijdopname wat minder detail hebben.

Lichtmeten

Als je halo's fotografeert moet je altijd zorgen dat de zon of maan (of welke sterke lichtbron ook) ofwel geblokkeerd is of buiten beeld. Anders krijg je te maken met lensreflecties en verlies in contrast. Dit maakt de zwakkere halo's moeilijk zichtbaar. Soms als de bewolking dik genoeg is is de zon of maan diffuus genoeg om niet geblokkeerd te hoeven worden.

Als je halo's ontdekt om de zon, kijk dan vooral ook naar het gebied tegenover de zon. Daar zijn namelijk ook veel zeldzame halo's mogelijk, zoals de Wegener bogen.

Je moet nooit lichtmeten met de zon in beeld, anders worden de foto's sterk onderbelicht. Dit is om dezelfde reden als bij het fotograferen van een zonsopkomst of zonsondergang: als de zon in beeld is is de foto vaak erg donker. Je moet altijd lichtmeten op het gebied dat je middelgrijs belicht wilt hebben op de foto, en als dat vlak naast de zon is moet je onder een dak of iets dergelijks gaan staan tijdens het lichtmeten zodat de zon geblokkeerd is. Je moet dan wel zorgen dat je niet op het donkere dak zelf lichtmeet, want dat maakt de foto juist overbelicht! Lichtmeet dus op de lucht, maar met de zon niet direct in beeld.

Polarisatiefilter

De blauwe lucht en alle halo's zijn tot op zeker mate gepolariseerd. Je kunt je voordeel hiermee doen en je foto's een hoger contrast geven door een polarisatiefilter te gebruiken. Het filter kan de gepolariseerde lucht donkerder maken, of het licht van de gepolariseerde halo onverhinderd doorlaten terwijl ongepolariseerd licht deels geblokkeerd wordt. In beide gevallen kan de halo duidelijker op de foto te zien zijn.