Een krans om de zon of maan ontstaat door diffractie (buiging) van licht langs kleine deeltjes, in dit geval wolkdruppels. Indien alle wolkdruppels allemaal ongeveer dezelfde grootte hebben, is er constructieve interferentie van de verschillende golflengten (kleuren) van het licht dat langs ieder afzonderlijk deeltje buigt. De buigingshoek hangt af van de diameter van het deeltje. Licht dat langs een van de randen buigt moet een langere weg afleggen dan licht dat aan de overliggende zijde van het deeltje gaat. Als dit weglengteverschil net een heel aantal golflengten is (tussen de 400 tot 700 nanometer ongeveer), is er constructieve interferentie: het licht wordt versterkt. Anders wordt het licht deels of volledig uitgedoofd. Als nu alle druppels allemaal ongeveer dezelfde grootte hebben, zijn alle hoeken van alle kleuren licht waarover constructieve interferentie optreedt allemaal gelijk en zie je een fel gekleurde krans rond de zon, met vele kleurherhalingen. Als de druppels niet allemaal even groot zijn is er destructieve interferentie en zie je minder of geen kleurherhalingen, hooguit een lichte roodbruinige vlek rond de zon of maan.

18 foto's in dit album
Klik de foto's voor grotere versies